در زبان آلمانی، برای صحبت درباره آینده از زمان Futur I استفاده می‌شود. این زمان معمولاً برای بیان برنامه‌ها، پیش‌بینی‌ها یا تصمیم‌هایی در آینده کاربرد دارد.
ساختار  Futur  I:

مصدر فعل ( infinitiv) + werden 

صرف فعل Werden :

ich werde 

du wirst 

er/sie/es wird

wir werden 

ihr werdet 

sie/Sie werden

مثال‌ها:
Ich werde morgen arbeiten
(من فردا کار خواهم کرد.)
Wir werden bald umziehen
(ما به‌زودی اسباب‌کشی خواهیم کرد.

نکته:  در مکالمه روزمره، آلمانی‌زبان‌ها گاهی به جای Futur از زمان حال (Präsens) با اشاره به زمان آینده استفاده می‌کنند:
Morgen arbeite ich
(فردا کار می‌کنم.)

در زمان Futur I، آلمانی‌ها از افعالی مثل vermuten, glauben, denken, hoffen و … و یا ادوربایی مثل wohl , vielleicht,  wahrscheinlich برای بیان حدس و گمان یا پیش‌بینی درباره حال یا آینده استفاده می‌کنن.

� مثال‌ها:

Ich glaube, dass er schon zu Hause sein wird
(فکر می‌کنم او الآن در خانه باشد.)
Sie wird wohl krank sein (احتمالاً او مریض است.)
Ich vermute, dass sie  morgen kommen wird
(حدس می‌زنم او فردا می‌آید.)

Futur ll ;

زمانی است برای نشان دادن اینکه یک اتفاق در آینده، قبل از یک اتفاق دیگر یا قبل از یک زمان مشخص، انجام شده خواهد بود.به طور کلی یعنی کاری در آیتده تموم شده است .

 

ساختار Futur II

werden + Partizip II + haben/sein

📌 کاربردها:
1. پیش‌بینی درباره گذشته از دید آینده:
• Sie wird das Buch schon gelesen haben
(او احتمالاً کتاب را قبلاً خوانده خواهد بود.)
2. بیان کار کامل‌شده در آینده:
• Bis morgen werde ich das Projekt abgeschlossen haben
(تا فردا پروژه را تمام کرده‌ام خواهم بود.)

اسم دیگر Futur ll آینده کامل است .

چون درباره‌ی کاریه که:
• در آینده انجام می‌شه
• و تا یک زمان مشخص در آینده کامل شده

درسته که در آینده‌ایم، ولی داریم می‌گیم:

«اون کار تا اون لحظه آینده دیگه تمومه.»

برای درک بیشتر این مطلب به این مثال توجه فرمایید .

به طور مثال فردا ساعت 10 صبح جلسه دارید .

Ich werde um 9 Uhr angekommen sein
(ساعت ۹ رسیده‌ام خواهم بود.)

یعنی تا وقتی جلسه شروع بشه، تو قبلاً رسیده‌ای، ولی هنوز از نگاه فعلی تو آینده است.

بیا همون مثال رو با هر دو زمان مقایسه کنیم:

⸻

🟢 Futur I:

Ich werde um 9 Uhr ankommen
(من ساعت ۹ خواهم رسید.)

✅ تمرکز روی اتفاقی که در آینده می‌افته.

⸻

🔵 Futur II:

Ich werde um 9 Uhr angekommen sein
(من تا ساعت ۹ رسیده‌ام خواهم بود.)

✅ تمرکز روی اتفاقی که تا یک زمان آینده، تموم شده.

🤓 ساده‌ترین مثال با زمان:
• الان ساعت ۳ ظهره.
• ساعت ۷ شام داریم.
• تو ساعت ۶ شام رو می‌پزی.

حالا:

🔹 Futur I:

Ich werde um 18 Uhr kochen
(ساعت ۶ غذا خواهم پخت.)

🔹 Futur II:

Ich werde um 19 Uhr gekocht haben
(تا ساعت ۷ غذا پخته‌ام خواهم بود.)

یعنی تا موقع شام، کار پخت غذا تموم شده.

✨ نکته: Futur II معمولاً رسمی‌تر یا نوشتاری‌تر است و در مکالمه زیاد استفاده نمی‌شود.

امیدوارم توضیحاتم برات مفید بوده باشه .